Nasiona jęczmienia FARMER

Jęczmień jary - podstawowe zalecenia agrotechniczne

Wymagania glebowe

Najwyższe plony jęczmienia uzyskuje się na glebach kompleksu pszennego, gliniastych, pylastych i lessowych. Mniejsze, ale zadawalające plony można uzyskać również na glebach lżejszych, mających bardziej zwięzłe podłoże, należących do kompleksu żytniego bardzo dobrego i dobrego, jeżeli znajdują się w dobrej kulturze.

Przedplon i uprawa roli

Właściwymi przedplonami są: okopowe, motylkowe, oleiste, a następnie kukurydza i gryka. Na glebach kompleksu żytniego słabego należy uprawiać jęczmień tylko po okopowych na pełnej dawce obornika. Należy unikać uprawy jęczmienia po życie, pszenżycie oraz po sobie (ze względu na choroby podsuszkowe). Nie należy zbyt często uprawiać jęczmienia po owsie, ze względu na możliwość namnażania się w glebie pasożytniczych nicieni. W celu poprawienia stanowiska po zbożach zaleca się uprawę poplon w na przyoranie przed zimą, np. gorczycę, rzodkiew oleistą lub pastewną, rzepak, rzepik lub facelię. Zboża jako przedplon pod jęczmień powinny być uprawiane w dobrych stanowiskach (po okopowych, motylkowatych lub rzepaku ozimym).

Nawożenie mineralne

Wielkość dawek fosforu i potasu zależy od zawartości przyswajalnych form tych składników w glebie oraz planowanego poziomu plonów. Przy bardzo wysokiej zasobności gleby w fosfor i potas nawożenie tymi składnikami nie jest potrzebne. Nawożenie fosforem i potasem na glebach cięższych korzystniej jest stosować jesienią przed orką zimową, natomiast na glebach lżejszych wczesną wiosną. Dawki fosforu w zależności od stanowiska i przewidywanego plonu wynoszą: 25 do 70 kg P2O5 na ha, 35 do 80 kg K2O na ha. Wapnowanie powinno być zastosowane pod przedplon jęczmienia. Najlepiej zwapnować wapnem magnezowym, gdyż gleby kwaśne wykazują najczęściej deficyt magnezu. Wielkość dawek nawozów azotowych zależy od potrzeb nawożenia tym składnikiem, ocenianych na podstawie wielu czynnik w siedliskowych i agrotechnicznych. Przy uprawie na cele pastewne w przeciętnych warunkach dawka azotu wynosi 50 do 80 kg N/ha, zaś w gorszych 80 do 100 kg N/ha. Dawki do 50 kg należy stosować jednorazowo przedsiewnie, dawki większe należy dzielić stosując 40-50 kg przedsiewnie, a pozostałą część w fazie strzelania w źdźbło. W celu zwiększenia zawartości białka w ziarnie należy zastosować około 20 kg N/ha w pełni kłoszenia.

Siew

Wysoka wartość materiału siewnego decyduje o pełnych i wyrównanych wschodach, prawidłowym wzroście i rozwoju roślin oraz otrzymaniu wysokiego plonu ziarna. Wczesny termin siewu sprzyja zwiększeniu krzewistości produkcyjnej i liczby ziaren w kłosie, a w efekcie wzrostowi plonu ziarna. Wcześniej zasiany jęczmień jary lepiej wykorzystuje zimowe zapasy wody w glebie i jest mniej narażony na porażenie chorobami i uszkodzenia powodowane przez szkodniki. Zalecana norma wysiewu wynosi 300 roślin na m2, co odpowiada wagowo 140 - 160 kg nasion/ha.

Ochrona roślin

Dobór herbicyd w zależy od rodzaju chwastów. Występowanie w pierwszej części okresu wegetacji jęczmienia takich chorób jak mączniak, rdza, rynchosporioza, pasiastość liści i plamistość siatkowa można ograniczyć przez zaprawianie nasion. Do zwalczania mączniaka prawdziwego, rdzy karłowej, rynchosporiozy, plamistości siatkowej należy stosować odpowiednie z szerokiej gamy fungicyd w zalecanych przez IOR. W warunkach sprzyjających wyleganiu należy zastosować oprysk regulatorem wzrostu w okresie ukazywania się

ości. W przypadku pojawienia się szkodnik w (mszyce, skrzypionki, ploniarka zbożówka) należy zastosować insektycydy. Przy stosowaniu zabieg w ochrony roślin należy zastosować się do informacji zawartych na opakowaniu oraz zaleceń IOR.