Wymagania glebowe:
Najwyższe plony jęczmienia uzyskuje się na glebach kompleksu pszennego, gliniastych, pylastych i lessowych. Mniejsze, ale zadowalające plony można uzyskać również na glebach lżejszych, mających bardziej zwięzłe podłoże, należących do kompleksu żytniego bardzo dobrego i dobrego, jeżeli znajdują się w dobrej kulturze.
Przedplon i uprawa roli:
Właściwymi przedplonami są: okopowe, motylkowe, oleiste, a następnie kukurydza i gryka. Na glebach kompleksu żytniego słabego można uprawiać jęczmień tylko po okopowych na pełnej dawce obornika. Należy unikać uprawy jęczmienia po życie, pszenżycie oraz po sobie (ze względu na choroby podsuszkowe). Nie należy zbyt często uprawiać jęczmienia po owsie, ze względu na możliwość namnażania się w glebie pasożytniczych nicieni. W celu poprawienia stanowiska po zbożach zaleca się uprawę poplonów na przyoranie przed zimą, np. gorczycę, rzodkiew oleistą lub pastewną, rzepak, rzepik lub facelię. Zboża jako przedplon pod jęczmień powinny być uprawiane w dobrych stanowiskach (po okopowych, motylkowych lub rzepaku ozimym).
Nawożenie mineralne:
Wielkość dawek fosforu i potasu zależy od zawartości przyswajalnych form tych składników w glebie oraz planowanego poziomu plonów. Przy bardzo wysokiej zasobności gleby w fosfor i potas nawożenie tymi składnikami nie jest potrzebne.
Nawożenie fosforem i potasem na glebach cięższych korzystniej jest stosować jesienią przed orką zimową, natomiast na glebach lżejszych wczesną wiosną. Dawki fosforu w zależności od stanowiska i przewidywanego plonu wynoszą:
- 25 do 70 kg P2O5/ha,
- 35 do 80 kg K2O/ha.
Wapnowanie powinno być zastosowane pod przedplon jęczmienia. Najlepiej zwapnować wapnem magnezowym, gdyż gleby kwaśne wykazują najczęściej deficyt magnezu. Wielkość dawek nawozów azotowych zależy od potrzeb nawożenia tym składnikiem, ocenianych na podstawie wielu czynników siedliskowych i agrotechnicznych. Przy uprawie na cele pastewne w przeciętnych warunkach dawka azotu wynosi 50 do 80 kg/ha, zaś w gorszych 80 do 100 kg/ha. Dawki do 50 kg należy stosować jednorazowo przedsiewnie, dawki większe należy dzielić stosując 40-5- kg przedsiewnie, a pozostałą część w fazie strzelania w źdźbło. W celu zwiększenia zawartości białka w ziarnie należy zastosować około 20 kg N/ha w pełni kłoszenia.
Siew:
Wysoka wartość materiału siewnego decyduje o pełnych i wyrównanych wschodach, prawidłowym wzroście i rozwoju roślin oraz otrzymaniu wysokiego plonu ziarna. Wczesny termin siewu sprzyja zwiększeniu krzewistości produkcyjnej i liczby ziaren w kłosie, a w efekcie wzrostowi plonu ziarna. Wcześniej zasiany jęczmień jary lepiej wykorzystuje zimowe zapasy wody w glebie i jest mniej narażony na porażenie chorobami i uszkodzenia powodowane przez szkodniki. Zalecana norma wysiewu wynosi 250-300 roślin/m2, co odpowiada wagowo 140-160 kg/ha. Do siewu należy stosować kwalifikowany materiał siewny.
Ochrona roślin:
Dobór herbicydów zależy od rodzaju chwastów. Występowanie w pierwszej części okresu wegetacji jęczmienia takich chorób jak mączniak, rdza, rynchosporioza, pasiastość liści i plamistość siatkowa można ograniczyć poprzez zaprawienie nasion. Do zwalczania tych chorób należy stosować odpowiednie fungicydy zalecane przez IOR. W warunkach sprzyjających wyleganiu należy zastosować oprysk regulatorem wzrostu w okresie ukazywania się ości. W przypadku pojawienia się szkodników (mszyce, skrzypionki, płoniarka zbożówka) należy zastosować insektycydy. Przy stosowaniu zabiegów ochrony roślin należy zapoznać się z informacjami zawartymi na opakowaniu oraz zaleceniami IOR.
