Porośnięte ziarno drugi raz nie wykiełkuje.

Użycie do siewu ziarna o nieznanej wartości siewnej wiąże się z dużym ryzykiem. Najpoważniejsze z nich dotyczy porastania, które wyjątkowo podstępnie wypacza wschody i powoduje ogromne problemy z uzyskaniem ustalonej obsady roślin.

Częste i obfite opady w okresie dojrzewania zbóż i rzepaku sprawiają, że w łanach panuje bardzo duża wilgotność. Nadmiar wody w łuszczynach i kłosach powoduje nie tylko problem z terminowym zbiorem plonu, ale także z pogorszeniem jego jakości. Przyjmuje ono różne postacie. Na plantacjach reprodukcyjnych szczególnie niekorzystnym zjawiskiem jest porastanie nasion. Jego nasilenie bywa różne i często jest trudne do oszacowania. Obok rzepaku dużą podatnością na porastanie cechują się zboża o ziarnie nieoplewionym, tj. pszenżyto, pszenica i żyto. Istnieją też znaczne różnice w podatności odmian. Poza tym silnym czynnikiem sprzyjającym porastaniu jest wyleganie łanów, zwłaszcza w okresie dojrzewania.

Początek porastania jest niewidoczny

Porastanie jest zjawiskiem analogicznym do kiełkowania nasion wysianych do gleby, tylko odbywa się w nieodpowiednim czasie i miejscu. Samo stwierdzenie faktu porośnięcia nasion czy ziarna, nie jest takie oczywiste. Warto pamiętać, że proces ten najpierw przechodzi fazę utajoną, a dopiero później fizyczną, kiedy pojawiają się dobrze widoczne spęcznienia ziarniaków oraz kiełki. Poza tym porastanie może nastąpić zarówno na polu przed zbiorem, jak i w trakcie przechowywania. Zainicjowany kiełek jest odżywiany skrobią i białkiem zgromadzonym w bielmie.

Pierwsza (utajona) faza porastania jest dużym zagrożeniem dla producentów materiału rozmnożeniowego. Na bardzo wczesnym etapie można je wykryć tylko laboratoryjnie. Nieco później można sobie poradzić już bez zaawansowanej aparatury. Wystarczy przegryźć kilkadziesiąt ziarniaków. Jeśli posmak jest słodkawy, to porastanie już wystartowało. W sytuacji, gdy zarodek zacznie tworzyć korzeń zarodkowy, co zwykle jest słabo widoczne gołym okiem, proces ten można zatrzymać poprzez suszenie ziarna. Jednak pod względem fizjologicznym jest on nieodwracalny i po wysianiu takiego ziarna nie dojdzie do wznowienia wzrostu korzenia zarodkowego, co w praktyce oznacza brak wschodów.