Pszenżyta można uprawiać na wszystkich rodzajach gleb. Dobrym przedplonem są: rzepak ozimy, strączkowe i motylkowe, wczesne ziemniaki, mieszanki zbożowo-strączkowe. Mniej korzystnym przedplonem są zboża, z wyjątkiem owsa.
Pszenżyto ozime – Nawożenie:
- azotem – do 100 kg N/ha. Dawkę można zmniejszyć o ok. 20 kg bez szkody na plonie w przypadku uprawy po bardzo dobrym przedplonie, regularnej gospodarki obornikowej w płodozmianie czy przyoraniu niesłomiastej masy organicznej.
Po przedplonach niezbożowych lepiej nie stosować przedsiewnie azotu, wtedy pszenżyto wykorzysta zmineralizowany azot glebowy. Natomiast po przedplonach zbożowych można zastosować np. w polifosce ok. 20 kg azotu. Na wiosnę, w okresie ruszania wegetacji, należy zastosować ok. 60 kg azotu w czystym składniku, a drugą część dawki w okresie strzelania źdźbła. Jeśli planujemy otrzymać bardzo wysoki plon, to całkowita dawka azotu może wynieść ok. 140 kg w czystym składniku. - fosforem – do 80 kg P2O5. W przypadku niedoborów tego składnika w glebie należy dodać tzw. różnice bilansowe, które wynoszą 40-60 kg/ha P2O5, jednak nie więcej niż 115 kg/ha czystego składnika.
- potasem – do 120 K2O. W przypadku niedoborów potasu naddatki bilansowe wynoszą 30-40 kg/ha K2O, nie więcej jednak niż 145 kg czystego składnika na hektar.
Zarówno fosfor, jak i potas można stosować w nawozach pojedynczych, mieszanych i kompleksowych. Jednak niezależnie od formy nawozu, należy go zastosować przedsiewnie, gdyż aplikowanie pogłównie nie wpływa korzystnie na jego efektywność.
Pszenżyto ozime – Siew:
Pszenżyto zaleca się wysiewać w terminie 15.IX.-30.IX, obsada ok. 300 roślin/m2. Norma wysiewu na najsłabszych kompleksach glebowych, przy wadliwej agrotechnice lub opóźnionym siewie powinna być podwyższona o 20%, natomiast przy bardzo wczesnym siewie obniżona o 20%. Do wysiewu należy używać zaprawionego kwalifikowanego materiału siewnego.
Pszenżyto ozime – Pielęgnacja:
Łan pszenżyta spełnia podstawowe warunki dobrej konkurencyjności wobec chwastów dzięki szerokim liściom, sztywnej słomie, wysokim roślinom i dużej zwartości łanu. W warunkach małego zachwaszczenia oraz poprawnego następstwa roślin odstępuje się od ingerencji chemicznej. Jednak bardzo często można się spotkać ze specjalizacją gatunkową chwastów objawiającą się występowaniem w pszenżycie m.in. miotły zbożowej, przytuli czepnej czy bratka trójbarwnego, które w dużym natężeniu szkodliwie oddziałują na łan.
Zaleca się zwalczanie miotły zbożowej i chwastów dwuliściennych jesienią. W przypadku nie wykonania zabiegu niszczenia chwastów jesienią należy wykonać go wiosną, po ruszeniu wegetacji.
W przypadku stanowiska po zbożach (z wyjątkiem owsa) w razie potrzeby należy wykonać zabieg zwalczania chorób podstawy źdźbła w fazie od 1-2 kolanka. Przy intensywnej uprawie należy również pamiętać o zastosowaniu antywylegacza.
Uprawa na stanowiskach po kukurydzy wymaga zwrócenia szczególnej uwagi na zabezpieczenie plantacji przed porażeniem fuzariozami, zwłaszcza w latach wilgotnych.
Pszenżyto ozime – Zbiór:
Należy przeprowadzać zaraz po osiągnięciu pełnej dojrzałości ziarna, przy wilgotności ok. 14-15%. Nie należy przetrzymywać dojrzałego zboża na polu.
